Aandacht voor emotionele remediëring

Kinderen zijn vaak kwetsbaarder dan op het eerste gezicht lijkt.
Ze geven een afwezige indruk, hun vaten ontploffen, ze hebben onbegrepen kwetsuren en soms verbergen ze een groot verdriet.
Signalen die ze hierover geven, zijn voor volwassenen soms onbegrijpelijk. Wat te doen met hun explosies, dwingende emoties of achtergebleven pijn? Welke zijn hun achterliggende boodschappen? Hoe geef je hen meer draagkracht? Hoe begrens je hun gedrag en reik je handvatten aan? Hoe schat je het gedrag en de handelingen van kinderen juist in en leer je er als volwassene correct mee omgaan?

Cognitieve remediëring is in de onderwijswereld sterk ingebed. In De Wonderfluit willen we ook voldoende aandacht hebben voor emotionele remediëring!

Hiervoor lieten we ons graag inspireren door de visie van Lut Celie (cfr. www.bleekweide.be) en geven we de kinderen handvaten om taal te leren geven aan hun binnenwereld.
​We gaan aan de slag met bozendozen, verdrietdozen, gedichten, herkenbare verhalen, bozenplekjes, verdrietplekjes, babbelbankjes, ...
​Zo leren we de kinderen omgaan met wat moeilijk is.
Gevoel mogen uiten, durven uiten, leren uiten.
Op een eigen manier.

 
Soms barst ik
  
Soms kan ik wel eens boos zijn
Vulkanen in mijn buik
Borrelend en spuwend
De hitte knalt er uit
Ik moet schreeuwen, stampen, kloppen
Dat is ook doodnormaal
En in het bozenplekje
Kan dit allemaal
 
Want soms barst ik van gevoelens
Dan moeten die eruit
Dat kan en dat mag ook
In De Wonderfluit
Er zijn daar fijne plekjes
Waar ik mezelf kan zijn
Boos, verdrietig, vrolijk
Eenzaam, bang of klein
 
Soms loopt m’n lichaam vol
Met tranen van verdriet
Misschien wil ik ze delen
Misschien ook helemaal niet
Naast me op het babbelbankje
Gauw een luist’rend oor
Of kwijt in de ’t Iswegbuis
Daar dient die dan ook voor
 
Want soms barst ik van gevoelens
Dan moeten die eruit
Dat kan en dat mag ook
In De Wonderfluit
Er zijn daar fijne plekjes
Waar ik mezelf kan zijn
Boos, verdrietig, vrolijk
Eenzaam, bang of klein
 
Ook in ’t nest van onze leefgroep
Zijn gevoelens geen taboe
Wat vanbinnen in me zit
Doet er echt wel toe
Want met een hoofd vol zorgen
Boosheid of verdriet
Eenzaam opgesloten
Lukt het leren niet
 
Want soms barst ik van gevoelens
Dan moeten die eruit
Dat kan en dat mag ook
In De Wonderfluit
Er zijn daar fijne plekjes
Waar ik mezelf kan zijn
Boos, verdrietig, vrolijk
Eenzaam, bang of klein
 
Hier kan ik echt mezelf zijn